علل پیدایش مذاهب در اسلام - جعفر سبحانی

اگر مسلمانان در زمان پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله و سلم از وحدت خاصی برخوردار بودند، و عظمت مقام رسالت و مرجعیت مسلم او برای پیروانش، مانع از بروز دوگانگی بود، ولی پس از درگذشت او، شکاف عجیبی در میان آنان پدید آمد، و آن وحدت و ایثار، جای خود را به جدال و نزاع کلامی، و احیانا به نبردهای خونین، آنهم بر سر عقائد، داد.
مهمترین مساله در این مورد، بررسی علل پیدایش اختلافها و پی ریزی مذاهب است که در کتابهای مربوط به تاریخ عقائد، پیرامون آن کمتر گفتگو شده و حق آن ادا نشده است. از آنجا که تاریخ نگاری در میان مسلمانان به صورت نقلی بود، کمتر به تحلیل تاریخ می پرداختند. بالطبع، چنین روشی در بحثهای مربوط به ملل و نحل که یک نوع تاریخ نگاری تاریخ عقائد است، نیز سایه افکند و جدای از نقل حوادث، کمتر به تحلیل آن پرداختند. در نتیجه، فلسفه این همه اختلاف، بعد از رسول خدا در بین امت اسلامی روشن نشد.

واقعه بدشت(اعلان نسخ اسلام ورفتار های قبیح بعضی از سران بابیه)

واقعه بدشت نخستین و مهم ترین گردهمایی سران بابی در 1264 در بدشت

بود.پس از دستگیری و تبعید سید علی محمد باب به قلعه چهریق در ماکو

(اعتضادالسطلنه ، ص 20) ملاحسین بشرو یه ای ملقب به باب الباب ،‌اولین پیرو

باب به ملاقاتش رفت و از جانب او مأموریت یافت که از راه مازندران به خراسان

بازگردد و به تبلیغ آیین باب بپردازد (خورموجی، ص 56 ) .

بشرو یه ای در نامه ای به حاجی محمد علی بارفروشی، یکی از نخستین پیروان

باب ،او را به مشهد دعوت کرد تا به کمک وی آیین باب را رواج دهند (سپهر، ج 3

، ص 238) . تبلیغ آن دو در مشهد همزمان با فتنه محمدحسن خان سالار

امامت در مكتب صادق آل محمد(صلی الله علیه و آله) - محمدحسین فاریاب

چكیده :
امامت به‌معنایی كه شیعه بدان معتقد است، اساسی‌ترین باوری است كه موجب امتیاز شیعه امامیه از دیگر فرق اسلامی شده است. امامت به‌لحاظ عقلی و نقلی محل بحث و بررسی عالمان شیعی بوده است. آنچه در این نوشتار می‌آید، رویكرد نقلی و تاریخی به اصل امامت، با استفاده از بازخوانی سخنان امام صادق(علیه السلام) است. بر اساس مهم‌ترین یافته‌های این پژوهش، تبیین‌ها و توصیف‌های موجود در دوران امام صادق(علیه السلام) جهشی چشمگیر نسبت به دوران نخستین پیدایش تشیع داشته است؛ چنان‌كه موجب اعتقاد برخی به الوهیت امامان در آن دوران شده است. «امام» در منظر امام صادق(علیه السلام) كسی است كه حجت خدا بر بندگان بوده، مرجعیت دینی، علمی، اخلاقی و سیاسی را بر عهده دارد و واسطه فیض میان خدا و بندگان بوده، منصوب از جانب خدا، معصوم و دارای علم خدادادی است.
كلیدواژه‌ها: امام صادق(علیه السلام)، امامت، عصمت، علم، نصب، مرجعیت.

احقاق حقوق از اموری است که نظام دین و دنیا بر آن استوار است ، همچنان که حضرت فرموده است :

( همانا حکم در انصاف مظلوم از ظالم، و گرفتن از قویّ برای ضعیف، و اقامه ی حدود پروردگار بر روش و طریقه ی آن، از اموری است که بندگان خدا و بلاد به آن اصلاح می شود )، لذا حضرت سلام الله علیه نسبت به قاضی شرایطی را معتبر فرموده که غرض از قضاوت که از مناصب انبیا و اوصیا است محقق شود :

ماندگاری امامت با پیوند قرآن و عترت (قسمت دوم) - حسین بشیر

بخش دوم- رازهای ماندگاری مکتب اهل بیت علیه السلام
اگرچه شیعه، همچون بسیاری دیگر از فرقه های اسلامی به انتخاب افضل اصحاب، به عنوان جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله معتقد است، چه آن که افضل بودن امام از افراد امت و مقدم بودن او در نظر شیعه تضمین دهنده ی سلامت مکتبی است که وی عهده دار تبیین آن می باشد و همو رازی از رازهای ماندگاری مکتب نیز هست؛ اما نباید به همین امر بسنده نمود و افضلیت علمی او را دلیل کافی و علت اصلی بقای مکتب دانست، زیرا ممکن است با همه ی علم سرشار خود بلغزد و بلغزاند. بر اساس همین اصل عقلی، شیعه به خصوصیت عصمت در امام اعتقاد دارد.
شرط عصمت در امام سبب اطمینان کامل نسبت به صحت تعالیم اوست
نخستین چیزی که در ارتباط با دلیل وجودی امام در جامعه به عنوان سؤال مطرح می شود، پرسش از چرایی آن است. پاسخ آن نیز روشن است؛ هدایت و نشان دادن راه از بی راه در زندگی. بنابر این یک شرط، به ضرورت عقلی، به آن افزوده می شود و آن حصول اطمینان و اعتماد به گفته اشارات اوست، و این دو زمانی به دست می آیند که دارای خصوصیت شناخته شده ای باشند که به وسیله ی آن هیچ گونه ذهنیت منفی نسبت به او در مردما یجاد نشود. این خصوصیت، در نظر شیعه، مقام روحانی عصمت، است که از مصدر معرفت کامل او سرچشمه می گیرد. قرآن از این خصوصیت در قضیه ی حضرت یوسف علیه السلام به عنوان «برهان رب» تعبیر کرده است که وجود آن در یوسف علیه السلام سبب دوری از ورطه ی گناه گردید (یوسف، 24).