استفتاء از آیت الله العظمی سیستانی در خصوص مدعیان ”عرفان و صفای باطن و مقامات معنوی”

بسم الله الرحمن الرحیم 

در این استفتاء که توسط جمعی از طلاب حوزه های علمیه از ایت الله سیستانی پرسیده شده امده است :

محضر مرجع بزگوار جهان تشیع حضرت ایت الله العظمی سید علی حسینی سیستانی دام ظله 

سلام علیکم ورحمت الله وبرکاته 

اما بعد: هرچند وقت افرادی در بین طلاب برخی از حوزهای علمیه و میان جوانان مذهبی ودیگران ظاهر میشوند که خویش را اهل عرفان وصفای باطن ومقامات معنوی در قرب الهی معرفی میکنند و میگویند که رسالتشان دعوت جامعه به عرفان از راه اذکار و اوراد ومحافل خاص است و برخی از افراد ادعاهای انان را باور کرده در حالی که برخی دیگر به این امور با شک وتردید نگاه مینمایند.

ایا اعتماد بر اهل این ادعاها و باور حرف های انان وعمل به دستور العمل های انان جایز است؟ یا اینکه دوری و پرهیز از انان واجب است؟ از خداوند بزرگ عزت و سربلندی روز افزون حضرت عالی را خواستاریم. جمعی از طلاب حوزه های علمیه

دانلود کتاب حلاج مرتدی به دار آویخته به قلم آیت الله شیح حیدر علی تربتی

در این بخش کتاب حلاج مرتدی به دار آویخته – که توسط دانشمند گرانقدر آیت الله شیح حیدر علی تربتی نگاشته شده است – برای دانلود بر روی سایت قرار گرفته است.

فهرست مطالب مندرج در کتاب : 

پیشگفتار

منابع توقیع مبارک اعلیحضرت امام زمان عجل الله فرجه

متن توقیع مبارک اعلیحضرت امام زمان عجل الله فرجه

برخورد شیخ ابوسهل نوبختی با نامه حلاج

افشاگری شعبده بازی حلاج

حلاج ، مطرود شیخ المشایخ شیعه در قم

شناسنامه حلاج

حلاج از دیدگاه شیخ صدوق و شیخ مفید

امضا کنندگان طومار قتل حلاج

تصوف و صوفیان از دیدگاه امام علی الهادی و الحسن الزکی العسکری علیهماالسلام

دیدگاه آیت الله مرعشی نجفی

خاتمه

برای دانلود فایل Pdf کتاب بر روی لینک زیر کلیک کنید :

http://www.ebnearabi.com/wp-content/uploads/2013/05/hallaj-www.ebnearabi.com_.pdf

آيا روايت معتبري در باره کندن در قلعه خيبر توسط اميرمؤمنان عليه السلام وجود دارد؟

مقدمه

يکي از فضائل بي‌نظير اميرمؤمنان عليه السلام که هيچ شخص ديگري در آن شريک نيست، قضيه کندن قلعه خيبر توسط آن حضرت است.

برجستگي و اهميت اين فضيلت از آن جا آشکار مي‌شود که بدانيم لشکر اسلام چندين روز پشت دروازه اين قلعه متوقف ماندند و فرماندهان مسلمان يکي از پس ديگري براي فتح اين قلعه هجوم مي‌آوردند؛ اما شکست خورده، درمانده و دست از پا درازتر به لشکرگاه برمي‌گشتند.

از جمله اين فرماندهان ابوبکر و عمر بود که رسول خدا صلي الله عليه وآله پرچم را به دست آن‌ها داد تا قلعه را فتح و شادي را به اردوگاه اسلام بياوردند؛ اما هر دوي آنان نرسيده به دروازه قلعه شکست خورده و با فرار خود نا اميدي و سرشکستگي را در ميان مسلمانان افزايش دادند.

حاکم نيشابوري در المستدرک در باره فرار ابوبکر مي‌نويسد:

از أبو ليلي نقل شده است که اميرمؤمنان عليه السلام به او گفت: اي ابو ليلي ! آيا در خيبر با ما نبودي؟ گفت: بلي به خدا سوگند همراه شما بودم. اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: رسول خدا صلي الله عليه وآله ابوبکر را به سوي خيبر فرستاد، او همراه مردم رفت و شکست خورده برگشت.

سند اين روايت صحيح است؛ اما بخاري و مسلم نقل نکرده‌اند.

مقدمه:

بسم الله الرحمن الرحيم

بدعت تراويح، به اعتراف بزرگان اهل سنت

نماز تراويح يا خواندن نوافل ماه رمضان به جماعت، از بدعت‌هايى است كه عمر بن خطاب وارد اسلام كرده است؛ پيش از او، نه در زمان رسول خدا صلى الله عليه وآله و نه در زمان ابوبكر چنين چيزى سابقه نداشته است.

علماي شيعه و سني با سند صحيح نقل کرده‌اند که نماز تراويح از بدعت‌هاي خليفه دوم بوده است . همچنين بسياري از علماي اهل سنت به اين قضيه اعتراف کرده‌اند که در ذيل به صورت خلاصه به اين قضيه پرداخته خواهد شد :

الف) روايات تراويح در منابع اهل سنت

در منابع معتبر اهل سنت رواياتي وجود دارد كه نشان مي‌‌دهد، نماز تراويح از بدعت هاي عمر بن خطاب است:

روايت اول:

محمد بن اسماعيل بخارى در صحيح خود مى‌نويسد:

1905 حدثنا عبد اللَّهِ بن يُوسُفَ أخبرنا مَالِكٌ عن بن شِهَابٍ عن حُمَيْدِ بن عبد الرحمن عن أبي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قال من قام رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ له ما تَقَدَّمَ من ذَنْبِهِ قال بن شِهَابٍ فَتُوُفِّيَ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَالْأَمْرُ على ذلك ثُمَّ كان الْأَمْرُ على ذلك في خِلَافَةِ أبي بَكْرٍ وَصَدْرًا من خِلَافَةِ عُمَرَ رضي الله عنهما.

ابو هريره از رسول خدا صلي الله عليه وسلم نقل كرده است كه آن حضرت فرمود: هركس (نافله ماه) رمضان را با ايمان و قربة الى الله بخواند، خداوند گناهان گذشته او را مى‌بخشد. ابن شهاب گفته: رسول خدا صلي الله وسلم از دنيا رفت و وضعيت به همين صورت بود (نماز تراويح را  بدون جماعت مى‌خواندند) در زمان خلافت ابوبكر و اوائل خلافت عمر نيز به همين صورت بود .

آیا لعن کار لغو ی است؟

سؤال: برخی می گویند: «لعن» کردن کارِ لغوی است، و طبقِ آیاتِ قرآن مؤمنین از لغو روی گردان هستند. در نتیجه نباید کسی را لعن کنیم. پاسخ چیست؟

پاسخ اجمالی:
1. آیات قرآن نشان می دهد که «لعن» کردن اصالتاً فعلِ خداوند است. فرشتگان الهی نیز به چنین فعلی متصف هستند. و از آن جایی که خداوند و فرشتگان از ارتکاب به «قبیح» و «لغو» منزه هستند، در نتیجه «لعن» کردن امری لغو یا قبیح نیست.
2. در قرآن کریم، پیامبران نیز به لعن کردنِ عده ای از مردم توصیف شده اند. در نتیجه «لعن» علاوه بر آن که از افعالِ الهی به شمار می رود، از مسلماتِ سیره ی انبیا نیز می باشد.
3. در مورد لعنِ مسلمانان نیز باید متذکر شد که طبق احادیثِ مورد قبولِ فریقین، پیامبر عظیم الشأن اسلام، به طور «خاص» و «عام» عده ای از مسلمانان را لعن فرموده اند. در نتیجه لعنِ گروهی از مسلمانان نیز بنا به شرایط مستحب و یا واجب است.
4. «لعن کردن» توسطِ غیرِ خداوند، ماهیّتِ دعایی دارد. پس چنانچه شرایط و لوازم لعن کردن فراهم باشد، این کار نه تنها لغو نیست، بلکه مستحق پاداش نیز خواهد بود. در این صورت لعن کردن همواره 4 شاخصه ی مهم معنوی و عبادی خواهد داشت:
1. توجه به خداوند
2. عمل به دستورِ شرع مقدس در خصوص دعوت به لعن
3. پیروی از سیره ی پیامبران از جمله سیره ی پیامبر عظیم الشأن اسلام
4. برائت از دشمنانِ خداوند و اولیای دین