عایشه و شکار جوانان قریش!!+سند
 ابن ابی شیبه در کتاب خویش المصنف می گوید:

نیرنگ سیاسی شیخین+سند

  ابن قتیبة الدینوری (1)نیرنگ سیاسی ابوبکر و عمر و خنثی شدن آن به وسیله­ی رفتار حکیمانه­ی صدیقه­ی کبری (سلام الله علیها) را چنین شرح می­دهد:پس از چندی که گذشته بود، عمر به ابوبکر گفت: بیا با هم پیش فاطمه برویم، چرا که ما او را به غضب آوردیم. پس با هم به در خانه فاطمه (سلام الله علیها) رفته و از آن بزرگوار اجازه­ی ورود خواستند. فاطمه (سلام الله علیها) به آنها اجازه نداد.می­دانستند علی امیر مؤمنان (صلوات الله علیه) بزرگ مرد ارزش­های الهی و کانون جوانمردی است کسی به او متوسل شود، ناامید برنمی‌گردد.ناچار شدند از آن حضرت درخواست نمایند اجازه بگیرد. با وساطت آن حضرت بانوی عالمیان اجازه داد(2)؛ پس همین که آن دو نزد فاطمه (علیها السلام) نشستند؛ آن حضرت روی خود را به دیوار برگرداند. آن دو به فاطمه (سلام الله علیها) سلام کردند؛ جواب سلام شان را نداد. سپس ابوبکر گفت: «ای حبیبه­ی رسول خدا خویشاوندی رسول خدا را نسبت به خویشاوندی خود دوست­تر می‌دارم و تو را از دخترم عایشه دوست­تر می‌دارم و دوست داشتم به جای پدرت من بمیرم و بعد از او نمانم. آیا تصور می‌کنی در حالی که تو را می­شناسم و فضیلت و شرافت تو معرفت داشتم ترا از حق خودت و میراثت از رسول خدا منع کردم؟ اما من از پدرت رسول خدا صلی الله علیه (وآله) شنیدم که می‌گفت: «لانورّث ما ترکناه صدقة» (ما ارث نمی‌گذاریم، آنچه می‌ماند صدقه است).

جاهلیت عمر بعد از اسلام+سند

ابن سعد در بحث استخلاف عمر مي گويد:

قال: أخبرنا إسحاق بن يوسف الأزرق و محمد بن عبد الله الأنصاري و هوذة بن خليفة قالوا: أخبرنا ابن عون عن محمد بن سيرين قال: قال عمر بن الخطاب: ما بقي في شي‏ء من أمر الجاهلية إلا أني لست أبالي إلى أي الناس نكحت و أيهم أنكحت.(الكتاب: الطبقات الكبرى ج3 ص219/المؤلف: أبو عبد الله محمد بن سعد بن منيع الهاشمي بالولاء، البصري، البغدادي المعروف بابن سعد (المتوفى: 230هـ) /تحقيق: محمد عبد القادر عطا/الناشر: دار الكتب العلمية - بيروت/الطبعة: الأولى، 1410 هـ - 1990 م)

عمر مي گويد:

از امور جاهليت چيزي در من باقي نمانده الا اينکه هنوز براي من فرق نمي کند که کسي مرا بکند يا من کسي را بکنم.(با عرض پوزش از بینندگان شریف سایت جهت ترجمه صریح عبارت عربی)

 

همجنین در التنزيل و التحريف آمده :

شخصي بر امام صادق(علیه السلام) وارد شد و گفت: السلام علیک یا اميرالمومنين!

 امام صادق(علیه السلام) فرمودند: همانا اين لقب تنها خاص جدم اميرالمومنين علي(علیه السلام) است و هيچکس راضي نمي گردد او را به این لقب خطاب کنند مگر اينکه مابون(ابنه) باشد! و اگر نباشد به آن مبتلا مي شود. و اين قول خداوند است که ميفرمايد:در حالي که در بسياري از روايات آمده مردم ابوبکر ، عمر و عثمان را "اميرالمومنين" مي ناميدند. و ايشان نيز هيچگاه به اين مساله اعتراضی نداشتند بلکه راضي نيز بودند !!

مابونا, نکاح, همجنسبازی خلیفه, خلیفه همجنس باز, ابنه, لواط, مفعول, امیرالمومنین,

روابط متقابل و دوستانه عمر با مشرکان +سند

عمر و مشرکان در جنگ هاي مختلفي که بين مسلمانان و مشرکان به وقوع پيوست روابط دوستانه اي داشتند. در تاريخ مشاهده مي کنيم که مشرکان در صحنه دو جنگ احد و خندق با اينکه مي توانستند او را بکشند از کشتن وي خودداري کردند:

در جنگ احد خالد بن وليد همراه با سوارانش امکان آن را يافت که عمر را از دم تيغ بگذراند اما چنين نکرد. (1)

همچنين در جنگ احد ضرار مي توانست عمر را بکشد اما چنين نکرد. (2)

در جنگ خندق نيز ضرار بن خطاب فهري مي توانست عمر را بکشد اما او را نکشت. (3)

علت امتناع از کشتن عمر در اين جنگها توسط مشرکين آگاهي آنها به حقيقت حال او بود. مشرکان عمر را مي شناختند و از نفاق و عدم دين داري وي آگاه بودند. و اگر علت عدم کشتن عمر غير از چيزي بود که بيان کرديم پس چرا مشرکان نسبت به ياران واقعي پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله همچون مولا علي عليه السلام و حمزه و... ترحم نشان نمي دادند ؟

اين مساله مستلزم آنست که متقابلا عمر نيز دست به قتل رجال قريش نگشايد و در عمل نيز چنين شد و عمر در تمام جنگهاي رسول الله صلي الله عليه و اله با کفار و يهود، از صحنه گريخت. (4)

عمر شمشيرش را در کشتن هيچ کافر يا يهودي به کار نبرد. چنانچه از فرزندش عبدالله به عمر نقل شده است:

شمشير عمر چهارصد درهم نقره داشت و معاويه شمشير عمر را به دست آورده بود اما او هم آن را به کار نبرد. (5)

شجاعت های عمر بن خطاب+سند

خلافت و نسبت آن با قرابت و صحبت، بازخوانی حکمت 190 نهج البلاغه - محدثه خسروی

درآمد : 
حکمت 190 نهج البلاغه به دو گونه نقل شده است. در چاپ محمد عبده و صبحی صالح این گونه آمده است:
« وا عجباه! أ تکونُ الخلافة بالصَّحابة و القَرابة؟»
و در تصحیح فیض الاسلام و نسخة ابن ابی الحدید، این گونه آمده است:
« وا عجبا! أ تکونُ الخلافةُ بالصحابة و لا تکون بالصحابة و القرابة؟!»
« وا عجبا، أن تکونَ الخلافة بالصحابة و لا تکون بالصحابة و القرابة!»[1]
در سال های اخیر، بحث و جدل هایی درباره این حکمت نهج البلاغه درگرفته و اتّهام تحریف و دست اندازی در تصحیح متون مطرح شده است که در اين مقاله به برخی از آنها خواهیم پرداخت. قصد آن داریم که با بررسی اسباب صدور کلام از امام علی عليه السلام و جمع کردن نقل های متفاوت آن، قول صحیح را ترجیح دهیم. این متون، اولاً، قابل بحث سندی نیستند (چون هیچ یک سند ندارند)؛ ثانیاً یک متن، حتی اگر سند صحیح هم داشته باشد، نباید از حیطه نقد متن خارج شود.

غدير آخرين جايگاه اعلام عمومی جانشيني اميرالمؤمنين علیه السلام - سید علی حسینی میلانی

غدير آخرين جايگاه اعلام  عمومی جانشيني اميرالمؤمنين علیه السلام[1]

سید علی حسینی میلانی[2]

 چکیده :

غدیر یادآور امامت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) و انتصاب رسمی ایشان بر این مقام والاست. امامت عهد و پیمانی بسان نبوت است و به دست خدای متعال بوده و هیچ کس بدان مقام نایل نمی گردد، مگر اینکه او اراده کند.

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) از آغازین روز رسالت خویش در هر فرصت و موقعیت و در میان هر گروه و جماعت مردم را به امامت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) فرا می خواند و با عبارات و کلمات گوناگون آن را به امت خویش می رساند؛ تا اینکه در غدیر هر آنچه را که به صورت پراکنده دربارۀ امامت و ولایت علی(علیه السلام) فرموده بود، در یک مجلس بیان کرد.

این نوشتار مراحل اعلام جانشینی امیر المؤمنین(علیه السلام) را از آغاز بعثت در شش مرحله بر شمرده، و غدیر را آخرین جایگاه اعلام عمومی جانشینی آن حضرت می‌داند. سپس با نقل واقعۀ غدیر، به بیان خطبه و معانی واژۀ «مولی» و دلالت آن بر امامت امیر المؤمنین می‌پردازد و در ادامه به تشکیکها و ایرادهای برخی از اهل سنت، پاسخ می دهد.

** مدرس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه قم و مؤلف آثار متعدد در زمینه امامت.

جانشین پیامبر کیست؟ - عباسعلی مردی

جانشین پیامبر کیست؟، پژوهشی پیرامون جانشینی پیامبر خدا صلی الله علیه وآله از دیدگاه اسلام، آیت الله سید علی حسینی میلانی، انتشارات الحقایق، چاپ سوم، 1390، قم.

دربارۀ جانشینی رسول خدا سخن بسیار گفته شده است؛ شیعه معتقد است که جانشینی رسول خدا (امامت) بسان نبوت امری الهی است و باید جانشین از سوی خدا انتخاب شود؛ اما اهل سنت انتخاب جانشین را به انتخاب مردم می دانند.

در کتاب جانشین پیامبر کیست؟ نوشتۀ آیت الله سید علی حسینی میلانی، ابتدا در لزوم وجود جانشین برای رسول خدا بحث می شود؛ که آیا لازم است جانشینی برای رسول خدا انتخاب شود یا نه؟ آنگاه به مباحثی دربارۀ شرایط جانشین پرداخته می شود.

کتاب در سه بخش تنظیم شده است :

احادیث واژگونه در مناقب صحابه - عباسعلی مردی

احادیث واژگونه، نقد وبررسی احادیث واژگونه در مناقب صحابه، آیت الله سید علی حسینی میلانی، انتشارات الحقایق، چاپ چهارم، 1390، قم.

احادیث بسیاری در مناقب و فضایل اهل بیت علیهم السلام از زبان و بیان رسول خدا صلی الله علیه وآله در کتب حدیثی نقل شده است. برخی از این روایات مشهورند و با عناوین مشخص شناخته می شوند مثل حدیث منزلت، حدیث سدّ الأبواب، حدیث مباهله و ....

اما وقتی به برخی از کتب اهل سنت مراجعه می کنیم احادیثی را می یابیم که با همین الفاظ احادیث مشهور و دارای عنوان هستند اما با اسامی برخی از صحابه.

آيا کعب الاحبار در قتل خليفه دوم دست داشته است؟ - رسول جعفريان

مقدمه :
کعب الاحبار یک یهودی مسلمان شده در روزگار خلیفه دوم عمر بن خطاب است که اخبار و اقوال زیادی که معمولا به آنها اسرائیلیات می گویند از وی برجای مانده است.
در باره وثاقت کعب الاحبار، از همان عصر نخست و از روزگار حیاتش، تردید های جدی وجود داشته و به رغم آن که بسیاری از کتابهای حدیث و تاریخ اخباری از وی نقل کرده اند، اما هیچ گاه در باره مغرض بودن یا سالم بودنش اجماع وجود نداشته است.
نسل صحابه و تابعین و بعدها دیگر محدثان و مولفان روزگاران مطالب متفاوتی در باره وی گفته اند. گاه او را تضعیف کرده و دروغگو دانسته و گاه تایید کرده اند.

افکار ابن تیمیه در بوتۀ نقد - عباسعلی مردی

افکار ابن تیمیه در بوتۀ نقد، بررسی و نقد دیدگاه ابن تیمیّه دربارۀ خلفا و حضرت علی علیه السلام، آیت الله سید علی حسینی میلانی، انتشارات الحقایق، چاپ سوم، 1390، قم.

بسیاری از دانشمندان اهل تسنن اگر چه در مسائل عقیدتی، پیرو امام علی علیه السلام نیستند اما در عرض ارادت و بزرگ داشتن نام امیر المؤمنین، کوتاهی نمی کنند؛ و روایات فراوانی در مناقب و فضایل ایشان نقل می کنند. در این میان برخی از معاندان کینه ورز، به خاطر کینه و دشمنی با شیعیان، پا را از جادۀ انصاف بیرون نهاده و بسیاری از حقایق تاریخی و ویژگی های امیر المؤمنین را منکر شده اند. یکی از این اشخاص ابن تیمیه است. ابن تیمیه که امروزه یکی از تئوری پردازان وهابیت به شمار می رود در قرن هفتم می زیسته است.

آیت الله سید علی حسینی میلانی در کتاب افکار ابن تیمیه در بوتۀ نقد، بخشی از دشمنی ها و نفاقها و کینه ورزی های ابن تیمیه را به امام علی علیه السلام نشان داده است. 

کتاب در پنج بخش تنظیم شده است.

آتش زدن قبر رسول الله+سند
عبد المنعم ابراهیم،وهابی تندرو، کتابی دارد به نام مغنی المرید الجامع لشروح کتاب التوحید که شرحی است بر کتاب التوحید محمد بن عبد الوهاب .این شخص،پس از نقل سخن ابن قیم،شاگرد ابن تیمیه در مورد تخریب گنبد شریف پیامبر(ص)،آتش زدن حجره پیامبر را امری عادی جلوه داده و با کنایه خواستار خراب شدن و آتش زدن حرم ملکوتی آن حضرت شده است.

وی با بی شرمی تمام می نویسد :

دیدن خدا جزئی از ایمان +سند

 

صحيح يا ضعيف بخاري؟+سند
صحیح بخاری یا ضعیف بخاری؟؟همونطور که میدونید اقایون عمریه کتاب صحیح بخاری رو کاملا!! صحیح میدونند و حتی اون رو خواهر قران هم میخونند و به هیچ وجه اجازه بررسی در این مورد رو نمیدهند شاهد اون هم دعوایی بود که دو سال پیش در مراسم فارغ التحصیلی طلاب زاهدان اتفاق افتاد فقط و فقط برای اینکه کسی گفت باید در روایات بخاری تحقیق کنیم (فیلمش پخش شد) و اما طب صحبتی که با یکی از اعضای سنی کلوب شد قرار شد مواردی از این دست رو براش با ذکر سند بیارم تا معلوم بشه آیا واقعا صحیح بخاری صحیح است؟؟

مناظره ابن عباس با خلیفه دوم - محمد تقی شوشتری

ابن ابی الحدید از ابن عباس نقل کرده که می گوید: روزی به نزد عمر رفتم، عمر به من گفت: ای ابن عباس! این مرد چنان در انجام عبادات خود را به رنج و تعب انداخته آن هم به خاطر ریاء که ضعیف و لاغر شده است.
ابن عباس: مقصودت کیست؟
عمر: پسر عمت (علی).
ابن عباس: انگیزه و هدفش از این ریاکاری چیست؟
عمر: جلب توجه مردم نسبت به خود و بدست آوردن خلافت.
ابن عباس: ولی در جایی که رسول خدا صلی الله علیه و آله بطور صریح و آشکار او را به عنوان خلیفه پس از خود به مردم معرفی نموده و تو مانع گشته ای، دیگر این کار او که ادعا می کنی چه سودی برایش خواهد داشت؟
عمر: درست است که رسول خدا او را معرفی نموده ولی او در آن موقع جوانی نورس بوده و عرب او را کوچک می شمرده و اما حال به حد کمال رسیده، آیا نمی دانی که خداوند هیچ پیغمبری را به نبوت برنگزیده مگر پس از اتمام چهل سال او.
ابن عباس: ولی همه بزرگان و اهل نظر از همان ابتدای ظهور اسلام او را فردی کامل می دانسته اند ولیکن محروم و محدود.
عمر: البته او علی پس از فراز و نشیبها و وقوع حوادثی سرانجام به خلافت خواهد رسید، ولی گامهایش در آن می لغزد و از اداره آن عاجز می ماند. و تو ای ابن عباس! در آینده شاهد این جریانات خواهی بود و در آن موقع است که عرب نیز به صحت نظریه مهاجرین اولیه که با خلافت او مخالف بودند پی خواهد برد، و ای کاش! من هم در آن هنگام زنده بودم و آن روز شما را می دیدم، حقا که حرص به دنیا حرام، و مثل دنیا همچون سایه توست که هر چه به آن نزدیکتر شوی از تو دورتر می گردد.[1]

بسمه تعالي

عايشه مي گويد از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم شنيدم كه به علي فرمود:

همين تو را بس كه دوستدارت در دم مرگ حسرتي در دل ندارد،در قبر وحشت نمي كند و در قيامت فزعي از هول و هراس آن نخواهد داشت.

تاريخ بغداد جلد 4 صفحه 102؛ينايع الموده جلد 2 صفحه 312

يك سوال :

آيا كسي كه محبتش باعث رهايي از حراس مرگ،قبر و قيامت مي شود افضل است يا ديگران؟

35912 عن الضحاک قال : قال عمر : یا لیتنی کنت کبش أهلی سمنونی ما بدا لهم ، حتى إذا کنت أسمن ما أکون زارهم بعض من یحبون فجعلوا بعضی شواء وبعضی قدیدا ثم أکلونی فأخرجونی عذرة ولم أکن بشرا ( هناد حل ، هب ) . 35913 عن جابر قال : قال رجل لعمر بن الخطاب : جعلنی الله فداک ! قال : إذن یهینک الله ( ابن جریر ) .

عمربن‌خطاب: « ای کاش من قوچ خانواده‌ام بودم و آن قدر مرا می‌پروراندند که چاق‌ترین قوچان می‌شدم آنگاه هرکس را دوست می داشتند به دیدارشان می‌آمد پس مقداری از مرا می پختند و مقدار دیگری را سرخ می کردند؛ سپس مرا می‌خوردند و از آن‌ها (به شکل نجاست) خارج می‌شدم و بشر نبودم(1)

*راستی چه می‌شود یک انسان آرزوی نهایت پستی را کند؟! شما چه تحلیل و قضاوتی دارید؟شنیده‌ شده که بعضی از پیروان ایشان می‌گویند: این از خوف خداوند بوده...پس آیا او گرفتار خوفی است که به یأس از رحمت خدا بدل شده؟یا این که وی در زندگی‌اش به کارهایی دست‌ زده که خسران عظیمی برای‌اش درپی داشته ‌است؟و ... یا؟

پی نوشت:

(1)-کنز العمال - المتقی الهندی - ج 12 - ص 619

امامت امامان در صحاح اهل سنت - غلامحسین زینلی

اعتقاد به امامت دوازده امام، از معتقدات بنیانی شیعه امامیه است. قدمت این مسئله به عصر رسالت می‏رسد و سنگ بنای آن توسط شخص رسول خداصلی الله علیه و آله و سلم نهاده شده است و گواه آن احادیث متعددی است که در این باره از آن حضرت رسیده است.
موءلفان صحاح اهل سنت، در این منابع، حدیثی از پیامبر اسلام‏صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده‏اند که بر اساس آن، حضرت تعداد خلفای پس از خود را دوازده تن معرفی کرده و برای آنان اوصافی برشمرده است. هم این تعداد، و هم اوصاف یاد شده، با دوازده امامِ مورد اعتقاد شیعه تطبیق می‏کند.
دانشمندان اهل سنت، سند حدیث مورد بحث را توثیق کرده‏اند، امّا در تطبیق و تعیین مصداق خارجی آن، توجیهات و تفسیرهای گوناگونی کرده و دچار اشتباه شده‏اند. در این نوشتار درباره متن و سند و پیشینه این حدیث بررسی می‏کنیم، و توجیهات دانشمندان اهل سنت را به شماره آینده موکول می‏کنیم:

روشی نو و صحیح در گفتگوی اعتقادی با مذهب وهّابیت - دكتر عصام العماد

بسم الله الرحمن الرحیم
ستایش تنها مخصوص خدایی است كه او را حمد می‌كنیم، از او یاری می‌جوییم، از او پوزش گناه می‌طلبیم و از بدی‌های جان و زشتی‌های كردارمان به او پناه می‌بریم. هر كه را او هدایت كند، كسی توان گمراه کردن ندارد و هر كه را او گمراه كند هیچ كس، نمی تواند هدایت کند. گواهی می دهم كه هیچ معبودی جز «الله» وجود ندارد و یکتاست و بی شریك.ّ و گواهی می دهم كه محمد(صلّی الله علیه و آله) بنده و فرستادۀ اوست.
«یا أیّها الذین آمنوا اتقوا الله حقّ تقاته و لا تموتنّ إلّا و أنتم مسلمون»؛ «ای كسانی كه ایمان آورده‌اید، از خدا آن گونه كه حق پروا كردن از اوست، پروا كنید؛ و زینهار، جز مسلمان نمیرید.»[1]
«یا أیّها النّاس اتّقوا ربّكم الذى خلقكم من نفس واحدة و خلق منها زوجها و بثّ منها رجالا كثیرا و نساء. و اتقوا الله الذى تساءلون به و الأرحام. إنّ الله كان علیكم رقیبا»؛ «ای مردم، از پروردگارتان پروا دارید همو كه شما را از «نفس واحدی» آفرید و جفتش را نیز از او آفرید و از آن دو، مردان و زنان بسیاری پراكنده كرد و از خدایی كه به نام او از همدیگر درخواست می كنید پروا نمایید. و نیز از قطع رابطه با خویشاوندان خویش بپرهیزید كه خداوند همواره بر شما نگهبان است. »[2]

شناخت كلي از عمر

عمر بن خطاب بن نفیل از قبیله قریش بود. او در سال 13 ( عام الفیل ) در مکه به دنیا آمد. کنیه‌اش ابوحفص و مادرش، حنتمه بود. تا پیش از مسلمان شدن ظاهری، از دشمنان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به شمار می‌رفت.

بنا بر برخی روایات، هنگامی که عمر از سوی سران قریش مامور کشتن رسول خدا شد، متوجه شد که خواهر و شوهرخواهرش مسلمان شده‌اند. از این رو خشمگین به خانه آنها رفت و خواهر خود را به شدت کتک زد. اندکی بعد با آیات قرآن آشنا شد و در سال ششم بعثت به ظاهر اسلام آورد.

شناخت کلی از معاویه

صخر بن حرب بن امیة، معروف به ابوسفیان پدر معاویه می باشد، که پس از فتح مکه به ناچار اسلام آورد. مادر معاویه هند دختر عتبة بن ربیعة می باشد که به نقل ابن ابی الحدید معتزلی و دیگران از زنان فاجره و بدنام مکه بوده است.

زمخشری در ربیع الابرار آورده است که: معاویه را به چهارتن از مردان مکه نسبت دادند: مسافر بن ابی عمرو، عمارة بن ولید بن مغیرة، عباس بن عبدالمطلب، صبّاح که نوازنده عمارة بن ولید بوده است.(1) و چون ابوسفیان کریه المنظر و کوتاه اندام، و صبّاح جوانی خوش سیما بود، هند وی را به خویش خواند و با وی هم بستر گشت!

همچنین هشام بن محمد کلبی، نسب شناس مشهور، در کتاب "مثالب" و اصمعی، ادیب و دانشمند نام آور عرب، گفته اند: معاویه در دوران جاهلیت به چهار نفر منسوب می شد که عبارت بودند از: عمارة بن ولید از بنی مخزوم، مسافر بن عمرو از بنی امیة، ابوسفیان از بنی امیة و عباس بن عبدالمطلب از بنی هاشم.

عائشه در قساوت قلب بی نظیر است !!!

علامه عسگری در اواخر جلد دوم کتاب "نقش عائشه در تاریخ اسلام" پس از بررسی زندگی عائشه و جنگ افروزی های وی (از کتب تاریخی اهل سنت) به عنوان جمع بندی این چنین می فرماید:

"عایشه از نظر قوت قلب و پردلی در میان زنان جهان بی نظیر بود به طوریکه تاریخ تا به امروز در قوت قلب همانند او را در جهان زنان نشان نداده است. او به طوری بر عواطف و احساسات زنانه خود مسلط و پیروز بود که از یک زن این هم تسلط بر احساسات بعید می نماید. وی در جنگ جمل در اولین وهله که شهر بصره را به تصرف خویش در آورد و پاسبانان بیت المال را دستگیر نمود. با کمال قوت قلب و بی رحمی فرمان داد که همه آنان را به قتل برسانند و بافرمان این زن ده ها نفر مسلمان را در مقابل چشم او مانند گوسفند سر بریدند!!

بعدا نیز جنگ شروع گردید خود وی در آن جنگ آتشزا و وحشت انگیز شرکت نمود و بدون اینکه کوچکترین بیمی بخود راه دهد. و یا آرامش دل و حالت اعتدالش را ببازد. مانند یک فرماند ورزیده و جنگ دیده. فرمان می داد در حالتی که سرها مانند برگهای خزان فرو می ریزد. شکم ها پاره می گردد دستهای بریده به هوا پرتاب می شود اما او که همه اینها را با چشم خود می بیند خم بر ابرو نمی نشاند و به سان کوه محکم و پا برجا در میان کجاوه اش نشسته رهبری و فرماندهی لشکر را بعهده گرفته است. پیاپی امر صادر می کند فرمان می دهد. و در دل وی کوچکترین اثری از رقت قلب وحالت ناراحتی و ضعف محسوس و مشهود نیست !!"

به راستی که باید هند جگر خوار و فرعون ها و صدام ها و...در مکتب درس شیطانی وی بنشینند و درس جنایت و ظلم حقیقی را از عائشه بیاموزند...

وحدثنی عن مالک أنه بلغه أن المؤذن جاء إلى عمر بن الخطاب یؤذنه لصلاة الصبح فوجده نائما فقال الصلاة خیر من النوم فأمره عمر أن یجعلها فی نداء الصبح

 ترجمه :

مالک ، امام مالکی ها روایت کرد : روزی موذن برای صدا زدن عمر به نزد عمر آمد و دید عمر در خواب است . در آن هنگام گفت : الصلاة خیر من النوم( نماز بهتر از خواب است) ؛ بعد از آن قضیه عمر دستور داد آن جمله یعنی الصلاة خیر من النوم را در اذان داخل کنند و به کار ببرند .

آیا این سنت پیامبر بوده یا دستور عمر!!!؟؟؟

اهل سنت ، اهلِ سنت پیامبر هستند یا تابع دستورات عمر؟؟؟

اهانت های کتب و علمای اهل سنت به پیامبر قسمت اول + تصاویر

در این پست میخواهیم گوشه ای از توهینات علمای اهل سنت نسبت به ساحت مقدس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله  را بیان کنیم .

قبل از ترجمه آن از همه دوستان پوزش میطلبم

مطلب از این قرار است :

انس بن مالک ، خادم پیامبر میگوید : پیامبر در یک ساعت از شبانه روز با یازده همسر خودش همبستر میشد .

قتاده میگوید : به انس گفتم : آیا پیامبر طاقت این کار را داشت ؟

انس گفت : پیامبر به من گفت که : خداوند قوت سی نفر را به من داده است .

دوستان عزیز چرا این مسائل که توهین بسیار زشتی است به پیامبر در کتب اهل سنت آمده است ؟ آن هم در اصح کتبشان !!؟؟

آیا نعوذا بالله انس شاهد این ماجرا بوده و یا نستجیر بالله پیامبر برای او این مطلب را تعریف میکرده است؟؟؟

لاحول و لا قوة الابالله

بسم الله الرحمن الرحیم

فردی مجهول الهویه با نام مصطفی که به احتمال خیلی زیاد سنی هست،در ذیل یکی از مطالب سایت که متن اسکن شده در مورد عمر بود نظری گذاشته بود و ادعا کرده بود که شهادت حضرت زهرا دروغ است چون که مگر میشود فاتح خیبر دست رو دست بگذارد و بشیند نظاره کند همسرش اینچنین بلایی بر سرش می آید و مدعی بود که پاسخی از جانب شیعه نگرفته، با اینکه در جای دیگر سوال کرده،البته متن سخن این فرد رو برای اینکه روشنگری بشه قرار خواهم داد بعد از توضیح خودم.

به هر حال جواب پیش رو تحقیق هست از طرف موسسه حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شریف که برای روشن شدن مطلب حق برای دوستان و پاسخ به ادعای این فرد میگذارم که امیدوارم مورد استفاده دوستان عزیز و همچنین این فرد قرار بگیره،و از این فرد خواهشمندم اگر به نظرش باز سوالی هست مطرح کنه تا پاسخی متین و عالمانه دریافت کنه.البته ایشان با بی ادبی خاصی شیعه رو هم ردیف خوارج هم دانسته ولی خب مطلب حق از خورشید تابنده در آسمان هم روشن تره و بگذارید به این جسارت های این فرد پاسخی ندهم وگرنه اثبات میکنیم به حول و قوه الهی که خوارج کیانند که الان هم ریشه نفاق در وجودشون متبلوره و با حرفهای مغرضانه خود دشمنی خودشان را با اهل بیت عصمت و طهارت نشان میدهند و حرف حق تو گوششون نمیره.

بگذریم متن زیر دقیقا مطلب این فرد هست که ملاحضه کنید و سپس جوابیه رو در اختیارتون میذارم.

مصطفی!

واقعا خنده داره خوارج به کجا رسیدند که درمورد اصحاب پیامبر این گستاخی ها رو می کنند من نمی دانم شما به ظاهر شیعه ها چطور می خواهید در قیامت به چهره حضرت علی نگاه کنید اگر آن حضرت میدانست که خوارج روزی چنین کارهای میکنند تک تک آبا و اجداد شما رو می کشت من نمی دونم چرا تاریخ شما از سال 72 به این ور این جوری عوض شد من نمیدونم چرا بقول شما اون موقع عمر اومد در خونه خضرت علی روز چرا او نیومد در رو باز نکرد چرا امام حسن و حسین نیومدن در رو باز نکردن خدایا منو ببخش این حرف رو میزنم مگر آنان بی غیرت بودن!!! خنده داره یکی از علماتون تویه لبنان درگذشت این حرف رو زد که من در کل عمرم هرچه تلاش کردم اینو بفهمم نشد که نشد که چرا بی بی فاطمه در رو اومد باز کنه آیا شیر خدا و پسرانش از عمر می ترسیدند آیا فاتح خیبر ترسو بود شما از علی یه ترسو ساختید وای بر شما وای . خدایا اینان را یا به راه راست هدایت کن یا نابود کنن. اگه میشه شما این مطلب رو تویه وبتون پاسخ بدید که چرا آن حضرت در رو باز نکرد من یه جای دیگه هم پرسیدم ولی جواب دریافت نکردم.

دوستان عزیز جواب رو تو ادامه مطلب مطالعه بفرمایید.

یکی از دوستان مطلبی را در وبلاگ خود نوشته اند و درخواست پاسخ کرده اند که ما پاسخ این دوست عزیزمان را در وب قرار میدهیم :

=============================================

چگونه پیامبر در حجره ی عایشه دفن می شود و حال آن که شما شیعه ها عایشه را به کفر و نفاق متهم می کنید؟!

و.........

آیا دفن شدن پیامبر در حجره ی عایشه دلیلی نیست که پیامبر او را دوست داشته است و از او راضی بوده؟

آيا روايت معتبري در باره کندن در قلعه خيبر توسط اميرمؤمنان عليه السلام وجود دارد؟

مقدمه

يکي از فضائل بي‌نظير اميرمؤمنان عليه السلام که هيچ شخص ديگري در آن شريک نيست، قضيه کندن قلعه خيبر توسط آن حضرت است.

برجستگي و اهميت اين فضيلت از آن جا آشکار مي‌شود که بدانيم لشکر اسلام چندين روز پشت دروازه اين قلعه متوقف ماندند و فرماندهان مسلمان يکي از پس ديگري براي فتح اين قلعه هجوم مي‌آوردند؛ اما شکست خورده، درمانده و دست از پا درازتر به لشکرگاه برمي‌گشتند.

از جمله اين فرماندهان ابوبکر و عمر بود که رسول خدا صلي الله عليه وآله پرچم را به دست آن‌ها داد تا قلعه را فتح و شادي را به اردوگاه اسلام بياوردند؛ اما هر دوي آنان نرسيده به دروازه قلعه شکست خورده و با فرار خود نا اميدي و سرشکستگي را در ميان مسلمانان افزايش دادند.

حاکم نيشابوري در المستدرک در باره فرار ابوبکر مي‌نويسد:

از أبو ليلي نقل شده است که اميرمؤمنان عليه السلام به او گفت: اي ابو ليلي ! آيا در خيبر با ما نبودي؟ گفت: بلي به خدا سوگند همراه شما بودم. اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: رسول خدا صلي الله عليه وآله ابوبکر را به سوي خيبر فرستاد، او همراه مردم رفت و شکست خورده برگشت.

سند اين روايت صحيح است؛ اما بخاري و مسلم نقل نکرده‌اند.

مقدمه:

بسم الله الرحمن الرحيم

بدعت تراويح، به اعتراف بزرگان اهل سنت

نماز تراويح يا خواندن نوافل ماه رمضان به جماعت، از بدعت‌هايى است كه عمر بن خطاب وارد اسلام كرده است؛ پيش از او، نه در زمان رسول خدا صلى الله عليه وآله و نه در زمان ابوبكر چنين چيزى سابقه نداشته است.

علماي شيعه و سني با سند صحيح نقل کرده‌اند که نماز تراويح از بدعت‌هاي خليفه دوم بوده است . همچنين بسياري از علماي اهل سنت به اين قضيه اعتراف کرده‌اند که در ذيل به صورت خلاصه به اين قضيه پرداخته خواهد شد :

الف) روايات تراويح در منابع اهل سنت

در منابع معتبر اهل سنت رواياتي وجود دارد كه نشان مي‌‌دهد، نماز تراويح از بدعت هاي عمر بن خطاب است:

روايت اول:

محمد بن اسماعيل بخارى در صحيح خود مى‌نويسد:

1905 حدثنا عبد اللَّهِ بن يُوسُفَ أخبرنا مَالِكٌ عن بن شِهَابٍ عن حُمَيْدِ بن عبد الرحمن عن أبي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قال من قام رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ له ما تَقَدَّمَ من ذَنْبِهِ قال بن شِهَابٍ فَتُوُفِّيَ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَالْأَمْرُ على ذلك ثُمَّ كان الْأَمْرُ على ذلك في خِلَافَةِ أبي بَكْرٍ وَصَدْرًا من خِلَافَةِ عُمَرَ رضي الله عنهما.

ابو هريره از رسول خدا صلي الله عليه وسلم نقل كرده است كه آن حضرت فرمود: هركس (نافله ماه) رمضان را با ايمان و قربة الى الله بخواند، خداوند گناهان گذشته او را مى‌بخشد. ابن شهاب گفته: رسول خدا صلي الله وسلم از دنيا رفت و وضعيت به همين صورت بود (نماز تراويح را  بدون جماعت مى‌خواندند) در زمان خلافت ابوبكر و اوائل خلافت عمر نيز به همين صورت بود .

نقد شيخ محمد عبد الوهاب از درون (قسمت دوم) - دکتر عصام العماد

فرق میان توحید قرآنى و توحید عبدالوهاب :
در پایان یادآور می شوم، این کتاب به دنبال گردآوری تمامی فتنه های ناشی از توحید شیخ محمد عبدالوهاب نیست. این کتاب تلاشی است برای نجات برادران وهابی از انحرافات ایجاد شده در نگاه شیخ محمد عبدالوهاب به توحید، نگاهی که مستند به توحید فراگیر و کامل ارایه شده در قرآن کریم نیست.
نیاز به شناخت توحید آنچنان که خداوند و رسولش ترسیم می نمایند، نیاز عقل و قلب است. نیاز زندگی، مسایل روز، نیاز امّت اسلامی و تمامی بشر به شکل یکسان می باشد.
این تصوّر عجیب، اندیشه شیخ محمد عبدالوهاب را نسبت به حقیقت توحید فراگرفته بود. تصوّری که در بسیاری از تفاصیلش، به توحید ارتباطی ندارد. بین تصوّر شیخ از توحید تا توحید قرآنی تفاوت بسیاری وجود دارد... زیرا تصوّر شیخ از توحید- در برخی تفاصیل آن- با فطرت سلیم و توحید قرآنی هماهنگ با فطرت انسان، مخالف است. فاصله میان این دو توحید بسیار زیاد و وحشت آور است... اشتباه بزرگی است اگر گمان کنیم توحیدی که خداوند و رسولش خواسته اند، همان توحیدی است که شیخ ترسیم کرده است. توحید شیخ در اوج جمود، تحجّر و خشکی است. جرم بزرگی در حق خدا و رسول مرتکب شده ایم، اگر توحید قرآنی را در کتاب توحید شیخ عبدالوهاب حبس کنیم.

عمربن خطاب و  پرتاب میوه نیم خورده به صورت پیامبر (ص)

در کتاب «شناسایی هفت تن در صدر اسلام» آمده است که ابی عسیب روایت کرده است: «که رسول خدا شبی بیرون آمد و مرا خواند. من نزد او رفتم. به ابوبکر گذر کرد او را فرا خواند. به عمر رسید او را هم صدا زد، تا نزدیک دیوار خانه بعضی انصار رسیدیم. به صاحبخانه فرمودند: چیزی به ما بخورانید. او مقداری انگور آورد. همه خوردند. پس آب خواست، آب هم آشامید. سپس چنین گفت: از شما از این نعمتها سوال خواهد شد. عمر آن انگور را گرفت و محکم به زمین زد تا آب آن به صورت رسول خدا پاشیده شد؛ سپس چنین گفت: «یا رسول الله انّا لمسئولون عن هذا یوم القیامۀ» یعنی ما از این عمل هم سوال می شویم. رسول خدا فرمود: چنین است»

 این واقعه در کتب زیر مندرج می باشد:

من حیات خلیفه عمربن خطاب؛ عبدالرحمن احمد البکری

شناسایی هفت تن در صدر اسلام؛ عباس نجفی راسخی

سبعۀ من سلف؛ علامه فیروزآبادی

سنن (شعب الایمان) ؛ بیهقی

المصابیح؛ ابی محمد الحسین بن مسعود فراء بغدی

تفسیر جامع البیان؛ محمدبن جریر طبری، ج۳

مرقاة المفاتیح فی شرح مشکاة المصابیح؛ علی بن سلطان محمد قاری

مسند؛ احمدبن حنبل، جلد ۵

الاصابه فی معرفۀ الصحابه؛ ابن حجر عسقلانی، ج۷

حلیۀ الاولیاء؛ حافظ ابونعیم، ج۲

ممانعت عمر بن الخطاب از نماز میت پیامبر.صلّى اللّه علیه وآله

 در دوکتاب معتبر اهل سنت یعنی صحیح بخاری و مسلم نقل شد:

چون عبداللّه بن اُبى مرد، پسرش آمد و گفت : یا رسول اللّه ! پیراهنت را بده تا پدرم را در آن کفن کنم . و بعد هم بر او نماز بگزار و برایش طلب مغفرت کن .
پیغمبر – صلّى اللّه علیه وآله - نیز پیراهنش را داد و گفت : وقتى از غسل و کفن او فراغت یافتى به ما اطلاع بده . چون فراغت یافت و به پیغمبر - صلّى اللّه علیه وآله - اطلاع داد، حضرت آمد تا بر وى نماز بگزارد.
عمر پیغمبر – صلّى اللّه علیه وآله - را گرفت و گوشه لباس پیامبر را کشید !! و گفت : مگر خدا تو را از نماز گزاردن بر منافقین منع نکرده و به تو نگفته است که : چه براى آنها آمرزش طلب کنى یا نکنى ، اگر هفتاد بار براى آنها طلب آمرزش کنى ، خداوند آنها را نمى آمرزد !
پیغمبر اکرم - صلّى اللّه علیه وآله - به اعتراض عمر اعتنا نکرد و با بردبارى عظیم و حکمت بالغه خویش ، طبق عادت همیشگى خود رفتار نمود. امّا چون عمر گستاخى را از حد گذراند، در مقابل حضرت ایستاده بود و از نماز گزاردن حضرت ممانعت مى کرد و سخنانى گفت که به یاد نداریم کسى اینگونه با پیغمبر - صلّى اللّه علیه وآله - روبرو شده باشد، 
ناگزیر حضرت فرمود:  اى عمر! کنار برو! به من اطلاع داده اند که براى آنها طلب آمرزش بکنى یا نکنى ، ولو هفتاد بار براى آنها آمرزش بخواهى ، هرگز خدا ایشان را نمى آمرزد. 
اگر مى دانستم چنانکه زاید بر هفتاد بار براى عبداللّه ابى ، آمرزش طلب کنم ، خدا او را مى آمرزد، این کار را انجام مى دادم . سپس نماز خواند و جنازه را تشییع کرد و بر قبرش ایستاد.

منبع : صحیح مسلم – کتاب صفات المنافقین و احکامهم –صفحه ۱۲۸۰ – حدیث ۲۷۷۴

 صحیح بخاری – کتاب اللباس – باب لبس القمیص – جلد ۱۸ – صفحه ۱۰۲ – حدیث ۵۳۵۰

وهابیت و نهضت امام حسین علیه السلام – اکبر ترابى شهرضائى

تاریخچه وهابی
وهابیت مذهبى ساخته و پرداخته دست استعمار انگلیس است که براى ایجادتفرقه و جدایى بین مسلمانان با هدف تسلط بر آنان و به یغما بردن ذخائر ومعادن خدادادى آنان به‏وجود آمد.[1] مؤسس این مسلک، فردى به نام «محمدبن عبدالوهاب» (1115 - 1206) از اهالى سرزمین نجد مى‏باشد.دورانکودکى خود را در زادگاهش «عیینه» در حجاز و به ویژه نجد سپرى‏کرد و فقه حنبلى را نزد پدرش که از علماء حنبلى بود آموخت. وى پس اززیارت مکه و مدینه به نجد بازگشت و تصمیم گرفت از راه بصره به شام‏برود، ولى چهار سال در بصره ماند و به ترویج عقایدش پرداخت. مردم بصره‏به مخالفت با او برخاسته و او را از شهر بیرون کردند. وى به بغداد رفت و پنج‏سال در آنجا مانده و سپس یک سال در کردستان و دو سال در همدان ماند. آن‏گاه به اصفهان و قم رفت و پس از فراگیرى فلسفه و تصوف در سال 1139هجرى قمرى به نزد پدرش که به شهر «حریمله» هجرت کرده بود آمد و بعداز هشت ماه که در خانه خود اعتکاف نمود بیرون آمد و دعوت خود را آغازنمود.

۱-  بی حرمتی عایشه به رسول الله .صلی علیه و آله 

نعمان بن بشیر صحابی روایت میکند که: ابوبکر از رسولخدا صلی الله و علیه و آله اجازه ورود خواست، پس شنید که سر و صدای عایشه بلند است و میگوید: به خدا قسم! میدانم که علی (علیه السلام) را بیشتر از من و پدرم دوست داری، دو بار یا سه بار این را گفت. ابوبکر اجازه خواست و داخل شد و خود را به عایشه رساند و گفت: ای دختر فلانه نشنوم صدایت را بر رسولخدا صلی الله و علیه و آله بلند کنی.

(اسناد حدیث صحیح است)

مسند احمد بن حنبل ج۱۴ ص

عمربن خطاب  حکم سجده بر باسن

از جمله بدعتهای مضحک عمربن خطاب که الان می توان در نمازهای جماعت مسجد الحرام و مسجد النبی در فرقه وهابیت دید سجده بر پشت یا باسن مأمومی که در صف جلوتر حضور دارداست.

 حدثنا أبو داود قال حدثنا سلام عن سماک بن حرب عن سیار بن المعرور قال سمعت عمر بن الخطاب یخطب وهو یقول یا أیها الناس إن رسول الله صلى الله علیه وسلم بنى هذا المسجد ونحن معه والمهاجرون والأنصار فإذا اشتد الزحام فلیسجد الرجل على ظهر أخیه(۱)

ترجمه:از عمر شنیدم که بر روی منبر می گفت : ای مردم ، رسول خدا (ص) این مسجد را که بنا کرد ، ما و مهاجر و انصار بودیم پس اگر شلوغی به شما فشار آورد ، شخص بر روی پشت(باسن) برادر خویش سجده کند !

عبد الرزاق عن معمر عن الاعمش عن مسیب بن رافع أن عمر بن الخطاب قال من اشتد علیه الحر یوم الجمعة فی المسجد فلیصل على ثوبه ومن زحمه الناس فلیسجد على ظهر أخیه(۲)

ترجمه:عمر گفت هر کس که در روز جمعه گرما بر او فشار آورد ، روی لباس خویش سجده کند ، و کسی که مردم به او فشار آوردند ( و جا برای سجده نداشت) روی پشت برادر خود سجده کند !

 برای دیدن فیلم وهابیان که این بدعت  را اجرا می کنند اینجا کلیک کنید

اسناد:
۱)مسند الطیالسی  ج ۱   ص ۱۳ ش ۷۰
۲)مسند أحمد بن حنبل  ج ۱   ص ۳۲ ش ۲۱۷ و همچنین سنن الکبری و مصنف عبد الرزاق  ج ۱ ص ۳۹۸

عمربن خطاب جهل حکم مذی از وضو

در حکم فقهی «مذی»: عبارت است از آبی که معمولا هنگام بازى کردن با همسر و یا دیدن صحنه های تحریک کنند و یا تخیل صحنه های شهوت انگیز بدون جهش و بدون پرش بیرون می آید. مقدارش خیلی کمتر از منی است «مذی» پاک است و غسل ندارد و وضو را هم باطل نمی کند.

حال جهالت عمر درباره این مسئله شرعی را ببنید :

عن ابن عباس انّه أتى أبی بن کعب ومعه عمر فخرج علیهما فقال: انى وجدت مذیا فغسلت ذکرى وتوضأت فقال عمر: أو یجزى‏ء ذلک؟
قال: نعم. قال: أ سمعته من رسول اللّه (ص)قال: نعم.»

خلاصه ترجمه آنکه: عمر نمیدانست که وضوى تنها براى مذى کفایت می ‏کند و لذا می پرسد که آیا تو این را از رسول خدا (ص) شنیدى؟ جواب  می شنود که: آرى.
سنن ابن ماجه، ج ۱ ص ۱۶۹، کتاب الطهارة وسننها، باب ۷۰، ح ۵۰۷

ممانعت عمر بن الخطاب از نماز میت پیامبر.صلّى اللّه علیه وآله

 در دوکتاب معتبر اهل سنت یعنی صحیح بخاری و مسلم نقل شد:

چون عبداللّه بن اُبى مرد، پسرش آمد و گفت : یا رسول اللّه ! پیراهنت را بده تا پدرم را در آن کفن کنم . و بعد هم بر او نماز بگزار و برایش طلب مغفرت کن .

بسم الله الرحمن الرحیم
از مسعده بن صدقه، ازحضرت صادق (ع)نقل است كه امير المومنين وصي رسول الله(ص)خطبه اي بدين شرح ايراد فرمود:ازرسول خدا (ص)شنيدم كه مي فرمود«شما چگونه خواهيدبودوقتي كه گرفتار فتنه اي شويد كه در آن محيط،افرادصغير آن جوان شوندو پيران در آن فرسوده گردند(كنايه از امتدادآن دارد)وبنوعي كه جمعي آن را سنت وآيين خويش سازند،واگرتغييريابداعتراض كرده وگويند كه فعل منكري آورده،در آن محيط ،، سنت دستخوش تغيير شده وگرفتاري شديد گردد،وزن وبچه به
اسيري گرفته شوند .وآن فتنه همچون آتشي كه هيزم را در بر مي گيرد
ايشان را گرفته و مي سوزاند،ومانند سنگ زيرين آسياب تمام درد را
مي چشند،مردم به غير دين تفّقه كنند وبدون عمل تنها مي آموزند،ودنيا
را با عمل به آخرت طلب مي كنند».

ولادت امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) در دیدگاه شیعه و اهل سنّت - مهدی اکبر نژاد

شیعه و تولّد امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه)
در جامعه شیعه دوازده امامی، هم در بین عالمان و صاحبنظران و هم در میان مردم عادی، تولد امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) مورد اجماع بوده، از ضروریات مذهب قلمداد می شود و در این میان کسی را نمی توان سراغ گرفت که کوچک ترین تردیدی در این باره داشته باشد. این باور در جای جای آثار شیعه از کهن ترین آنها تا دوره های کنونی انعکاس یافته است. مرحوم کلینی در الکافی با صراحت می نویسد:
«ولد علیه السلام للنصف من شعبان سنة خمس و خمسین و مائتین»(1).
مسعودی در احادیث زیادی همین را گزارش کرده(2) و مرحوم صدوق نیز در ضمن روایات متعددی، آن را بیان کرده است(3). شیخ مفید در الارشاد نیز همین باور را منعکس نموده(4) و سید مرتضی در تنزیه الانبیاء آن را مستدل ساخته(5) و شیخ طوسی در کتاب الغیبه، همانند عالمان پیشین، این واقعه را ذکر کرده(6)؛ و به همین سان، دانشمندان شیعه تا دوره های معاصر، بر این مسئله تأکید ورزیده اند. مرحوم علامه طباطبایی در کتاب شیعه در اسلام می نویسد:
«حضرت مهدی موعود، فرزند امام یازدهم که اسمش مطابق اسم پیامبر صلی الله علیه و آله بوده در سال دویست و پنجاه و شش و یا دویست و پنجاه و پنج در سامراء متولد شدند»(7).
مرحوم مظفر در عقاید الامامیه به هنگام معرفی عقاید شیعه، یکی از آن باورها را ولادت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) معرفی می کند(8) و بدین سان می توان گفت یکی از مشخصات شیعه نزد سنیان، اعتقاد به متولد شدن امام مهدی است.

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
یا علی مدد

فتاواي زشت و شنیع مخالفین

پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمودند:

إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمْ ثَقَلَيْنِ (كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي) مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي أَحَدُهُمَا

همانا من ترک می کنم شما را در حالیکه دو چیز گرانقیمت در نزد شما باقی می گذارم. قرآن و عترت. تا زمانیکه به آن دو تمسک جسته اید هرگز بعد از من گمراه نمی شوید.

این حدیث شریف به صورت متواتر در کتب شیعه وسنی وارد شده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله در این حدیث شرط استقامت در راه حق و عدم گمراهی را تمسک به قران و عترت می دانند. ولی متاسفانه کسانی که در طول تاریخ خود را "اهل سنت" و پیروان سنت نبوی خوانده اند به قران و عترت تمسک نجستند. و همین مساله موجب شده است که در لجن زار گمراهی و ضلالت غوطه ور شوند. فتاوای عجیب و غریب و مضحک ایشان دلیل و گواه روشن و واضحی بر ضلالت ایشان می باشد که ما بخشی از آنها را در اینجا بیان می کنیم: